Działalność największej szkoły w Stargardzie trwa już 70 lat. 7 grudnia 1946r. decyzją polskich władz oświatowych powołane zostało do życia Państwowe Gimnazjum i Liceum Mechaniczne w Stargardzie n/Iną Szkoła ta stała się zalążkiem obecnego Zespołu Szkół nr I im. Mieszka I. Organizatorem i pierwszym dyrektorem tej szkoły był Józef Kamieński, etatowym nauczycielem Stefan Łukaszewicz, kierownikiem internatu Waleria Ćwiklińska a kierownikiem warsztatów Jan Kozimor.
Oto treść historycznego aktu erekcyjnego szkoły:AKT EREKCYJNY
Działo się to Roku Pańskiego MCMXLVI.
Na wieczną pamiątkę potomnym spisano ten akt pod hasłem:
NIE JESTEŚMY TU OD DZIŚ.
Przyszliśmy, by szerzyć polskość na tych ziemiach, które przez wieki były
zalane germańską hydrą.
Kuźnicą polskości po wsze czasy będzie:
PAŃSTWOWE GIMNAZJUM I LICEUM MECHANICZNE
Otwarte dnia 7 grudnia w Stargardzie n/Iną na prasłowiańskich ziemiach
dziedzictwa Mieszka I i Bolesława Chrobrego, które od
“FUNDAMENTU AŻ PO SZCZYT OTWIERA NAUCE WROTA”
Nowo utworzone Państwowe Gimnazjum i Liceum Mechaniczne początkowo wchodziło w skład istniejącej już Publicznej średniej Szkoły Zawodowej i mieściło się w dwóch starych budynkach przy ul. Wita Stwosza nr 21/22. Warsztaty i internat znajdowały się przy ul. Bydgoskiej nr 1. Warunki nauki na początku były bardzo trudne, można by rzec pionierskie.
Brakowało sprzętu szkolnego, programów nauczania, podręczników, pomocy naukowych i co najważniejsze nauczycieli. W trudnych warunkach odbywały się też zajęcia dwóch klas ślusarskich w warsztatach szkolnych.
W 1947r. Wojewódzki Wydział Odbudowy w Szczecinie rozpoczął odbudowę gmachu w Parku 3 Maja , który w czasie drugiej wojny światowej został poważnie uszkodzony. Obiekt ten należy do największych na Pomorzu Zachodnim. Zbudowany został w latach 1908 – 1910, a w latach międzywojennych mieściła się w nim Wyższa Szkoła Pedagogiczna dla dziewcząt.
W roku szkolnym 1948/1949 w historii szkoły zaszły korzystne zmiany. Nastąpił rozdział szkół wchodzących w skład Publicznej średniej Szkoły Zawodowej.Do obecnego, gruntownie wyremontowanego budynku w Parku 3-go Maja 2 w dniu 1 listopada 1948r. przeniosło się Państwowe Gimnazjum Mechaniczne i Gimnazjum Krawiecko – Bieliźniarskie.
We wrześniu 1948r. Państwowe Gimnazjum i Liceum Mechaniczne zostało przemianowane na 3-letnie Liceum Mechaniczne. Wiosną 1948r. przeniesiono warsztaty szkolne do nowych pomieszczeń przy ul. Bydgoskiej, a następnie w październiku 1948r. do obiektów przy ul. Szczecińskiej.
Po odejściu Józefa Kamińskiego funkcję dyrektora objął Leopold Koszałka, a kierownikiem warsztatów został Teodor Garbarczuk. W tym czasie w szkole pobierało naukę 363 uczniów w specjalnościach tokarz i ślusarz. Warsztaty wytwarzały narzędzia na własny użytek. W czerwcu 1949r. wyszli pierwsi absolwenci szkoły.
Po rezygnacji Leopolda Koszałki kolejnym dyrektorem został Stanisław Bawankiewicz. Od 1950r. szkoła rozbudowała się – utworzono cztery pierwsze klasy.
W roku szkolnym 1951/1952 szkoła, pod nowym kierownictwem Stanisława Drobnego, zmieniła nazwę na Zasadniczą Szkołę Metalowo – Drzewną. Do dawnego liceum mechanicznego przyłączono szkołę drzewną. Szkoła posiadała po reorganizacji 15 oddziałów, w których naukę pobierało aż 596 uczniów w specjalnościach: tokarskiej, ślusarskiej, mechanicznej, kolejowej, elektrycznej, drzewnej i ogólnej. Zatrudnionych było 17 stałych nauczycieli i wielu dochodzących. W szkole uczyli wtedy między innymi: Helena Drobny, Antoni Dwornicki, Jan Gajewski, Stanisław Kaucki, Antoni Kciuk, Józef Pacholewski i Władysław Szydłowski.
W roku szkolnym 1952/1953 nastąpiło skrócenie nauki w szkołach zawodowych – z trzech do dwóch lat. W tym roku szkoła otrzymała wyremontowany internat przy ul. Czarnieckiego.
W lutym 1953r. dyrektorem został Władysław Szydłowski. W tym roku szkoła zmieniła nazwę na Zasadniczą Szkołę Centralnego Urzędu Szkolenia Zawodowego, a w 1954r. na Zasadniczą Szkołę Mechanizacji Rolnictwa. Do dotychczasowych kierunków kształcenia doszedł nowy traktorzysta mechanik. W szkole w 21 oddziałach naukę pobierało 568 uczniów a uczyło 29 nauczycieli.
Od 1 września 1955 r. kolejnym dyrektorem szkoły został Jan Rybkiewicz.
We wrześniu 1956 r. z Zasadniczej Szkoły Mechanizacji Rolnictwa została wydzielona Zasadnicza Szkoła Metalowa, której dyrektorem został dyrektor ZSMR Jan Rybkiewicz. Podziałowi uległ także majątek szkolny. Większączęść zatrzymała ZSMR: budynek szkolny, internat przy ul. Czarnieckiego i warsztaty przy ul. Szczecińskiej. Zasadnicza Szkoła Metalowa otrzymała prawo szkolenia uczniów w części warsztatów szkolnych przy ul. Szczecińskiej i budynki przy ul. Wita Stwosza, w których umieszczono internat. Szkoła korzystała także z warsztatów ZNTK, które były wtedy zakładem opiekuńczym.
W roku szkolnym 1956/1957 naukę pobierało 277 uczniów w specjalnościach: tokarz, ślusarz maszynowy, ślusarz wagonowy, spawacz i kowal. W szkole uczyli wtedy: Zofia Leszczyńska, Barbara Wisińska, Zygmunt Gabory, Leon Kasprzyk, Antoni Kciuk, Stefan Łukaszewicz, Jan Łukaszyk, Stanisław Stankiewicz, Wacław śliwiński a w warsztatach ZNTK pracowali: Stefan Maślak, Marian Kryński, Marian Ząbek, Franciszek Willman, Stanisław Preiss i Zygmunt Czerwiński.
Zasadnicza Szkoła Metalowa rozbudowywała tradycyjne kierunki nauki, a ponadto uruchomiła kierunki gospodarcze i handlowe dla dziewcząt.
W 1959r. włączono do szkoły warsztaty drzewne przy ul. Armii Ludowej i warsztaty metalowe przy ul. Szczecińskiej, którymi kierowałPiotr Oleszkiewicz.
W drugiej połowie lat pięćdziesiątych ruszyła pełną parą odbudowa miasta. Przybywało mieszkańców. Były naciski społeczne, by uruchomić pełne średnie szkoły zawodowe.
Rok szkolny 1962/63 rozpoczął się pod znakiem wielkiej reorganizacji szkół zawodowych mieszczących się w budynku w Parku 3-go Maja 2. Od września 1962r. postanowiono połączyć kierunki techniczne ZSM i ZSMR. Z tych dwóch szkół utworzono ZasadnicząSzkołę Zawodową której dyrektorem został Jan Stryjowski, a jego zastępcami Łucja Klinowa i Czesław Kotecki. ZSZ przyjęła następujące kierunki: tokarz, ślusarz, monter instalacji sanitarnych, ślusarz samochodowo – ciągnikowy, mechanik rolniczy i stolarz. W sumie w szkole było 20 oddziałów w Stargardzie i 4 oddziały w filii w Choszcznie. Ze specjalności gospodarczej (sprzedawca i kucharz) oraz nowo powstającego Technikum Ekonomicznego powołano Technikum Ekonomiczne i Zasadniczą Szkołę Gospodarczą o 16 oddziałach. Dyrektorem jej został Franciszek Nowaczyk. Obydwie szkoły mieściły się w budynku w Parku 3 Maja 2.
Po dwóch latach działalności z obydwu szkół powstaje Zespół Szkół Zawodowych nr 1. Dyrektorem zostaje Jan Roczeń a jego zastępcami Stanisław Tarnowy i Adam Kisio. W dniu rozpoczęcia nauki szkoła liczyła 42 oddziały z 1463 uczniami. Jednocześnie klasy Zasadniczej Szkoły Mechanizacji Rolnictwa zostały przeniesione do budynków przy ul. Wita Stwosza 21 i 22.
Okres 1964 – 1970 był korzystny dla rozwoju szkoły. Podjęto wówczas wiele przedsięwzięć poprawiających stan bazy materialnej szkoły, m.in. unowocześniono wyposażenie gabinetów, zmodernizowano warsztaty, zbudowano bazę sportową boiska, salę gimnastyczną tor saneczkowy, pozyskano na potrzeby szkoły budynek przy ul. Skarbowej, który adaptowano na internat szkolny, przejęto patronat nad budową Międzyszkolnego Ośrodka Sportów Wodnych w Wierzchlądzie nad Miedwiem, ogrodzono, uporządkowano i ozdobiona zieleniąi kwiatami obejście szkoły.
20 listopada 1966r. Zespół Szkół Zawodowych nr 1 obchodził 20 – lecie istnienia szkoły. Byłto rok Millennium Państwa Polskiego i Chrztu Polski.
Z tej okazji nadano szkole imię Mieszka I, odsłonięto tablicę pamiątkową wmurowaną obok wejścia do szkoły i ufundowano szkole sztandar.
W związku z dynamicznym rozwojem miasta i wzrostem liczby młodzieży, w ciągu trzech lat istnienia Zespół Szkół Zawodowych nr 1 rozrósł się do olbrzymiej szkoły, w której pobierało naukę 1600 uczniów. Dlatego w 1968 roku nastąpiła kolejna reorganizacja z Zespołu Szkół Zawodowych wydzielono Technikum Ekonomiczne oraz Zasadniczą Szkołę Gospodarczą i umieszczono w budynku byłego Liceum Pedagogicznego przy Placu Majdanek 13.
W październiku 1971r. funkcję dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 objął Antoni Kazimierczyk.
W 1973r. powstało Liceum Medyczne i stało się częścią składową szkoły, a od 1979r. w szkole istniało Liceum Samochodowe i Zasadnicza Szkoła Samochodowa.
W 1984r. w skład Zespołu weszła 9 – oddziałowa Szkoła Zawodowa o specjalności szwacz dzianin, która przygotowywała dziewczęta do pracy w Zakładzie Dziewiarskim “Luxpol”. Zastępcami dyrektora w tym okresie byli: Anna Bobkowicz, Adam Kisio, Stanisław Tarnowy, Władysław Południak i Witold Kowalczyk.
Niecodziennym wydarzeniem w życiu szkoły było w roku szkolnym 1985/86 przekazanie przez zakładopiekuńczy BUMAR pierwszego komputera, który wzbudziłwielkie zainteresowanie wśród nauczycieli i uczniów oraz zapoczątkował komputeryzację szkoły przez nauczyciela Mieczysława Łukaszewskiego.
Od 1 września 1990 r. dyrektorem ZSZ nr 1 został Jerzy Panz. W tych bardzo trudnych dla oświaty czasach w dobie transformacji ustrojowej placówka została gruntownie wyremontowana, gabinety wyposażono w sprzęt audiowizualny, komputery i wiele innych pomocy naukowych. Również administracja szkoły i biblioteka zostały skomputeryzowane. W budynku zainstalowano urządzenia alarmowe. Wprowadzono nauczanie języków zachodnioeuropejskich: angielskiego i niemieckiego, od 1 września 1991r. powstało Technikum Elektroniczne i III Liceum Ogólnokształcące. W roku szkolnym 1995/1996 zakończyło swoją działalność Liceum Medyczne.
Na jego miejsce od 1 września 1994r. powołano Medyczne Studium Zawodowe. W 1998r. powstało na krótko Liceum Techniczne posiadające dwa profile nauczania: mechaniczny i elektryczno – energetyczny, a od 1999 r. profil – kształtowanie środowiska. W 1999r. powstał też nowy profil w III Liceum Ogólnokształcącym -wojskowy.
W roku szkolnym 1996/1997, Roku Jubileuszu 50-lecia istnienia placówki, Zespół Szkół Zawodowych nr 1 im. Mieszka I liczył 52 oddziały, w których kształciło się 1500 uczniów. Zastępcami dyrektora byli wówczas Anna Bobkowicz, Karol Jabłoński i Władysław Kukuła, kierownikiem warsztatów był Ryszard Kusy a kierowniczką internatu Stanisława Kapeluszna. Ponadto zatrudniano 58 nauczycieli, 15 nauczycieli zawodu, 4 wychowawców internatu.
Z okazji 50-lecia w 1996r. szkoła otrzymała nowy sztandar dostosowany do nowej rzeczywistości polityczno – społecznej kraju. Jubileusz 50-lecia szkoły obchodzono bardzo uroczyście, w poważnej i podniosłej atmosferze. W uroczystościach wzięli udział liczni przedstawiciele władz oświatowych i miejskich, grono pedagogiczne i pracownicy szkoły oraz uczniowie i absolwenci.
Od roku 1999/2000 szkoła została współorganizatorem Powiatowego Festiwalu Młodych Talentów oraz I Powiatowego Marszu na Orientację -imprez które organizowane są do dzisiaj oraz zaczęła uczestniczyć w programach międzynarodowych: Internetowe grupy dyskusyjne oraz Globe.
Ze względu na to, że szkoła posiadała klasy o profilu muzycznym Starosta Stargardzki przekazał szkole profesjonalną sceną oraz profesjonalny sprzęt nagłośnieniowy i oświetleniowy. Sceną i oświetleniem do dzisiaj zajmuje się mgr Adam Bodnar a sprzętem nagłośnieniowym mgr Zbigniew Aładowicz. Powołano do życia również koła taneczne, które prowadzą nauczyciele wf mgr Anna Arendt oraz mgr Dorota śpiewak.
W roku 2000 w skład Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 weszło Powiatowe Centrum Kształcenia Ustawicznego mające na celu kształcenie dorosłych, zarówno w formach szkolnych, jak i pozaszkolnych, którym zaczął kierować mgr Jacek Jeske jako jeden z zastępców dyrektora szkoły. Szkołę wyposażono w nowe pracownie komputerowe, a gabinety przedmiotowe otrzymały nowe meble i liczne pomoce naukowe. Szkoła od wielu lat prowadzi polsko – niemiecką wymianę młodzieży.
W roku 1999 rozpoczęto współpracę z CJD (Christophorus Jugenddorf) w Elzę. Od 2002r. trwa nieprzerwanie wymiana uczniów szkoły z młodzieżą z Centrum Kształcenia BQZW (Bildungs- und Qualifizierungszentrum der Wirtschaft gGmbH) oraz BFZ (Berufsforderungszentrum) w Torgelow. W tym samym mieście nawiązano także kontakty z Kopernikus – Gymnasium. Od 2005r. szkoła współpracuje również z VHS Bildungswerk fur Brandenburg und Berlin Centrum Kształceniowe w Eberswalde. Głównym założeniem wszystkich spotkań jest przezwyciężanie uprzedzeń i stereotypów, poznawanie kultury i tradycji obu krajów, życia w rodzinie, poznawanie szkoły, systemu szkolnictwa, nawiązywanie przyjaźni oraz nabywanie umiejętności komunikatywnego porozumiewania się wjęzykach obcych.
Współpraca przebiega również na płaszczyźnie kształcenia zawodowego. W tym przypadku oprócz realizacji wyżej wymienionych celów prowadzone są również warsztaty elektryczne, stolarskie, mechaniczne a także informatyczne. Dodatkową atrakcją są obozy językowe organizowane w ramach wymiany w okresie wakacji. Dotychczas odbywały się one w Polsce – w Zakopanem i na Mazurach oraz w Niemczech – na wyspie Usedom. Osobami odpowiedzialnymi za wymiany młodzieży są nauczyciele języka niemieckiego: mgr Anna Dubis, mgr Agnieszka Jaworska, mgr Magdalena Krupa – Dubij oraz mgr Bogumiła Wojewoda- Jagielska.
W 2001r. szkoła obchodziła 55 – lecie i nastąpiło odsłonięcie tablicy pamiątkowej umieszczonej przed wejściem do budynku szkoły tematycznie związanej z patronem szkoły Mieszkiem I.
Od 2002r. szkoła nosi nazwę Zespół Szkół nr 1
W roku szkolnym 2003/2004 włączono do szkoły klasy ze zlikwidowanego Zespołu Szkół Transportowych. Jednym z zastępców dyrektora szkoły została Małgorzata Szałańska pełniąca do tej pory obowiązki dyrektora ZST. Do Zespołu Szkół nr 1 przeszli również niektórzy nauczyciele ZST.
W roku 2004 szkoła wzięła udział w konkursie na modernizację szkolnictwa zawodowego “Phare 2001 Kompetencja Zawód Rozwój”. Nauczyciele uczący przedmiotów zawodowych elektrycznych mgr Henryk Szymczak i mgr inż. Robert Białas wraz z dyrektorem mgr Jerzym Panzem i wicedyrektorem mgr Karolem Jabłońskim oraz z ówczesnym kierownikiem laboratorium informatycznego a obecnym dyrektorem mgr inż. Tomaszem Korytkowskim, zaproponowali modernizację programu nauczania w Technikum Elektrycznym.
W ramach owej modernizacji opracowano wprowadzenie modułów projektowania i kosztorysowania instalacji elektrycznych przy wykorzystaniu nowoczesnych programów i systemów informatycznych. Zgłoszony przez szkołę program zdobył drugie miejsce w województwie a szkoła otrzymała pracownię na miarę XXI wieku: 16 nowoczesnych stanowisk komputerowych, wyposażonych w oprogramowanie wspomagające proces projektowania instalacji elektrycznych, 2 projektory multimedialne, 2 wysokiej klasy skanery, drukarkę laserową oraz 16 specjalistycznych przyrządów do pomiarów instalacji elektrycznych mogących współpracować z komputerem. Istnienie tej pracowni umożliwiło szkole podjęcie współpracy polsko – niemieckiej w zakresie “Transgranicznego Kształcenia Zawodowego w Systemie Modułowym”, która dynamicznie się rozwija do dnia dzisiejszego.
Jedną z wielu form rozwoju osobowości ucznia w Zespole Szkół nr 1 w Stargardzie jest kultura fizyczna. Uczniowie tej jednej z największych szkół ponadgimnazjalnych w województwie zachodniopomorskim, poza zajęciami obowiązkowymi, wynikającymi z programu nauczania, uczestniczą w zajęciach dodatkowych, które kształtują ich cechy osobowościowe oraz pozwalają realizować się pod względem sportowym.
1 marca 2006r. dotychczasowy dyrektor Jerzy Panz przeszedł na emeryturę, a dyrektorem Zespołu Szkół nr 1 w Stargardzie został nauczyciel informatyki, kierownik laboratorium informatycznego mgr inż. Tomasz Korytkowski. Stworzył on nowoczesną szkołę europejską.